Terugblik Vierhouten

Rapportagekaart

Slot opdracht

Kunst en ik

Moment 1:

Ik heb samen met klasgenoten naar verschillende kunstwerken gekeken die in Rotterdam staan. De bedoeling was het bewust worden van de rijkdom die in de openbare ruimte in Rotterdam staat. Het bewust worden van hoeveel kunst er in Rotterdam staat. Dit is zeker gelukt! We moesten ook gaan kijken door de 5 verschillende brillen van Parsons.

Dit heeft vooral een nieuwe kijk gegeven over de kunst. Omdat je soms al snel dingen kan beschouwen als kunst. Wat is nu precies kunst? Wat verstaan we eronder? De beelden die ik vooral heb gezien, vond ik nu niet bepaald kunst. Want is een Kerstman met een kerstboom in zijn handen kunst? Nee, ik vind van niet. Maar de kunstenaar had er een bedoeling achter. De kerstboom moet op een dildo lijken en dit heeft voor veel opspraak gezorgd. Hierdoor gaan toch veel mensen er naar kijken.

Je hebt 5 verschillende brillen. Uit elke bril kun je kijken. Door deze brillen ben ik toch wat anders naar kunst gaan kijken. Je gaat eerst beschrijven wat je ziet, wat wil je er in gaan zien, wat voor emoties roept het op, heeft het een functie. Door het stellen van deze vragen ga je er anders naar kijken. Je komt erachter dat ze er iets mee bedoelen. Als ik dan door de verschillende brillen kijk, dan zie ik ook dat het kunst is.

Want ik vind nu dat iets kunst is als er een verhaal achter zit, dit heb ik eruit geleerd. Dit wil ik ook zeker bij gaan dragen als mijn rol als leerkracht. Ik wil dat ze door de verschillende brillen gaan kijken en er zo achter komen dat er een verhaal achter zit. Maar ook dat ze zo hun mening durven te geven, want dit heb ik ook gedaan. Zo ben ik het meer gaan waarderen.

Moment 2:

Door het maken van een cultureel paspoort ben ik erachter gekomen wat mijn beginsituatie met kunst is. Aan de hand van verschillende materialen die we tot onze beschikking hadden moesten we dit laten zien. Maar wat verstaan we onder kunst? Is dit alleen een museum bezoeken? Of ook naar de bioscoop gaan?

In het begin vond ik dit moeilijk, maar nadat ik hulp had gevraagd aan mijn  docenten/studentencoaches ging het goed.

Ik ben erachter gekomen dat je veel dingen als kunst kan zien. Naar de bioscoop gaan is kunst. Maar ook dansen, een kerk bezoeken, naar het theater etc. Er zijn zo veel verschillende soorten kunst dat dit echt mijn ogen heeft geopend. Mijn reactie was vooral dat ik erg veel zin in de opdracht kreeg. Ik had de grootste lol met mijn klasgenoten. Die zeiden dat ik alles opeens als kunst ging beschouwen. Ik ging met veel plezier verder met de opdracht. Doordat mijn ogen geopend waren ging ik er ook echt over nadenken. Bij elk plaatje die ik zag moest ik een argument bedenken waarom dat nu juist kunst is of niet. Door al het enthousiasme is het een leuk eindresultaat geworden.

Ik had er zin in en juist weer hierdoor ging ik het begrip kunst ook echt als iets leuks beschouwen. Ik ben er ook vooral achter gekomen dat ik al een breed beginsituatie heb met kunst. Ik wil de kinderen laten nadenken wat kunst nu allemaal inhoud. Je moet er niet te moeilijk over nadenken. Wat ziet het kind allemaal als kunst? Dit moet je vooral positief aanmoedigen en begeleiden. Door deze opdracht laat je goed zien wat kunst nu is en kan je dit goed toepassen bij het kunstonderwijs. Je moet eerst beginnen met wat het kind allemaal weet. Hieruit kan je verder gaan.

Kunst maken

Moment 1:

Aan de hand van 3 muziekstukken heb ik met de klas een voorstelling gemaakt.

Ik heb vooral geleerd hoe zo’n proces in zijn werking gaat. Want je hebt ‘helaas’ geen voorstelling binnen een dag gemaakt, er zit een traject aan vast gebonden.

Aan de hand van verschillende muziekstukken en verschillende opdrachten zijn we tot een eindresultaat gekomen. Ik vond dit proces leerzaam. Je merkt dat er nog een heel proces aan vast zit. Je moet met je klas tot een product komen, maar je bent met 25 personen en al deze personen hebben een ander idee. Hoe moet je dit samenvoegen? Ik heb aan mezelf gemerkt dat ik vooral op de achtergrond hield. Ik had geen zin om hele discussies met de klas te houden, want die waren er. Ik dacht ik blijf rustig en als ik iets niet snap dan vraag ik het. Ik had totaal geen zin om me er mee te bemoeien.

Wat ik merkte is dat vooral mijn kalmheid er voor heeft gezorgd dat mensen rustig werden. Want dan waren ze gefrustreerd over bepaalde zaken, maar dan kwamen ze naar mij toe en hadden we het er even over en dan was het weer klaar. Ik heb vooral mijn kalmheid goed kunnen gebruiken. In zo’n proces van een voorstelling maken is dat je er plezier in beleeft. Dat je dit met een groep kan doen. Dat je er de lol in ziet.  Maar wat ik jammer vind is dat het soms de nodige irritaties heeft opgeleverd bij sommige mensen. Ik denk dan van dat het nergens voor nodig is en dat je dan juist zo de sfeer verpest.

Ik vond het een hele leuke opdracht. Ondanks de nodige irritaties was dit een erg leuk proces om mee te maken. Je leert dat je uit 3 muziekstukjes je een voorstelling kan maken. Een voorstelling die beloond is met een 9. Als leerkracht zijnde wil ik vooral aan mijn leerlingen meegeven dat je uit het niets toch iets kunt maken. Als je er samen aan werkt kan je kunst maken. Kunst is niet alleen naar een schilderij kijken, maar kunst is ook een voorstelling waar je zelf keihard gewerkt aan kunt hebben.

Moment 2:

Ik heb op de allereerste dag een cultureel paspoort gemaakt. Je moest aan de hand van plaatjes uit tijdschriften je eigen cultureel paspoort maken. Wat heb jij al allemaal meegemaakt met kunst? Hoeveel kunst heb jij in je?

Ik vond dit een moeilijke opdracht, omdat ik voor mijn gevoel nooit erg goed ben geweest met het vak kunst. Als ik een opdracht kreeg dan duurde het even voordat ik iets had bedacht en het uit kon werken. Tijdens dit proces was ik dan ook erg bang dat het mij niet ging lukken. Dus toen ik deze opdracht kreeg, klapte ik weer dubbel. Ik wist eigenlijk niet wat ik allemaal al had meegemaakt met kunst, ik dacht te moeilijk na. Het lukte het eerste uur niet. Omdat het in het begin niet lukte, was ik al bang dat ik het niet af ging krijgen en dat het een onvoldoende waard zou zijn.  Maar op een gegeven moment ging ik het door krijgen hoe de opdracht ik elkaar zat. Ik dacht veel te moeilijk na. Het kon veel simpeler, want zumba, waar ik op zit is ook kunst. En een kerk bezoeken is dat ook. Ik ging het toen steeds leuker vinden. Dus omdat ik erachter kwam dat ik veel te moeilijk dacht en het veel makkelijker kon, ging het steeds beter en kreeg ik er ook erg veel zin in.

Sommige mensen waren al snel klaar, maar ik bleef gewoon rustig en ging op mijn gemak verder. Doordat ik zo rustig bleef, is het uiteindelijk goed gekomen. Mijn bijdrage aan het eindresultaat is vooral dat ik er plezier aan ging beleven. Ik kreeg door het bekijken van de plaatjes verschillende ideeën die ik kon toepassen. Ik heb mijn doorzettingsvermogen gebruikt als vaardigheid.  Ik vond het vooral belangrijk dat ik ging doorzetten en dat er een leuk cultureel paspoort tevoorschijn kwam. Dat je kon zien dat ik dit was. Dit is zeker gelukt! Ik geloof er zeker in dat als je doorzet je er altijd wel komt! Ook al lukt iets niet, gewoon doorzetten.

Dit wil ik ook gaan doorgeven aan mijn leerlingen. Als iets niet lukt, mogen ze altijd naar mij toe komen voor advies. Denk niet te moeilijk, het is jouw kunstwerk en daar heb jij moeite ingestopt. Mijn missie bij zo’n soort opdracht is dat de leerlingen hun creatieve ik mogen uiten. Dat ze erg vrij mogen zijn met zo’n opdracht. Ik vind het allerbelangrijkst dat ze hun best doen en dat ze er zelf iets van leren.

Kinderen en kunst

Moment 1:

Ik heb dit moment beleefd in Villa Zebra. Ik ging samen met een jongen uit groep 8 naar kunstwerken kijken die tentoon waren gesteld. De bedoeling van deze kunstwerken was het ontdekken en ervaren dat hun leven en wereld in beweging is. Ik moest gaan leren hoe je vragen moest stellen over kunstwerken. De bedoeling voor mij was om goede vragen te stellen aan de jongen over kunst. Wat zien ze in dit kunstwerk? Als hij een antwoord geeft hoe moet ik daarop reageren?  

Ik vond het pittig om vragen te stellen. De jongen die ik had gekregen kon gelukkig veel vertellen. Hij deed leuk mee. Hierdoor was het voor mij makkelijker om vragen te stellen. Als hij iets niet begreep ging ik erop in. Door verschillende zijgangen kwamen we dan toch bij een antwoord. Door het stellen van vragen die ik van te voren al had doorgenomen is het doel gelukt. Het doel was namelijk door aan de hand van vragen te stellen erachter te komen wat ze van het kunstwerk vinden. En komen ze erachter dat er veel meer achter kunst zit. 

Het is belangrijk dat je in zo situatie de aandacht van de leerling heb. Vragen gaan stellen die bij hun belevingswereld horen, maar dat je ook net iets verder gaat kijken dan hun neus lang is. Ik ben erachter gekomen dat als je d.m.v. belevingsvragen te stellen je meer krijgt te horen over wat hun van de kunstwerken vinden. Over hun eigen manier van denken over kunst.

Moment 2:

Aan de hand van de voorstelling die we in de MAAS hebben gezien, mocht ik een leerling interviewen. Alleen vond ik dit moeilijk om te doen. Want ik kon van te voren geen vragen bedenken, omdat ik eerst de voorstelling moest zien. Ik heb het toen daarna ook erg moeilijk gehad met het vragen stellen.

Ik kreeg een meisje die alleen maar kon giebelen en alleen zei dat ze het leuk vond, maar meer ook niet. Ik kon uit deze situatie nog veel leren. Omdat ik het moeilijk vond om vragen te stellen, ben ik er ook niet echt achter gekomen hoe ik het wel had kunnen aanpakken. Ik klapte op dat moment een soort van dicht. Ik probeerde nog wel vragen te stellen, maar ze zei alleen maar dat ze het leuk vond en meer ook niet. Na veel vragen te hebben gesteld waar ik bijna steeds dezelfde antwoord op kreeg, ben ik er maar mee gestopt en hebben we gepraat over school.

Ik had vooral niet dicht moeten klappen. Ik had in deze situatie rustig en kalm moeten blijven en vragen kunnen stellen in de trant van waarom vind je nu echt alles leuk. En wat vind je nu toch echt niet leuk. Het belangrijkst in een situatie als geen vragen kunnen stellen is rustig blijven en bijvoorbeeld luisteren naar de vragen die mijn medestudenten vragen. Ik geloof er ook echt in dat als ik rustig was gebleven wel de vragen naar boven waren gekomen en dat ik dan wel meer te weten was gekomen hoe het meisje dacht over de voorstelling.

Dit betekent voor mij als leerkracht dat al zit het niet altijd even mee je toch door moet gaan. Je moet kunnen improviseren met vragen stellen. Je moet vooral vragen stellen die aansluiten bij de belevingswereld van het kind. Kort samengevat: ik heb vooral geleerd in deze situatie dat je vooral niet in de stress moet raken als het even niet lukt met het stellen van vragen. Improviseer!

Dag 5 van een onwijs leuk kamp!

Vrijdag 3 oktober

En toen was het alweer vrijdag, de dag dat we weer naar huis moesten, 
en o, o, wat waren wij met zijn allen flink aan het hoesten.

Met zijn allen een heerlijk koudje gevat,
maar ons optreden stond wel in het Thomas More dagblad.

Erg moe, maar wel zeker voldaan,
waren we blij dat er een optreden was ontstaan.

Wat heeft het veel moeite, irritatie en energie gekost,
maar we zijn gelukkig niet beland op de EHBO-post.

Ons toneelstuk werd beloond met een mooie negen,
wat waren wij met zijn allen blij dat we dit cijfer hadden gekregen.

Het was een week om nooit meer te vergeten,
dat mag ook wel na dat vele zweten.

Dag 4 van een onwijs leuk kamp!

Donderdag 2 oktober

De grote dag was aangebroken. We zouden die avond ons toneelstuk op gaan voeren. Wat hadden wij er veel zin in!
We hadden de hele dag gerepeteerd. Alleen maar oefenen, oefenen en nog meer oefenen. Wat is het een mooi resultaat geworden. 

Link naar ons toneelstuk

Zie hieronder wat foto's van het eindresultaat.

 

Dag 3 van een onwijs leuk kamp!

Woensdag 1 oktober 

Woensdag was een belangrijke dag, want op deze dag moest het verhaallijn kloppen en goed zijn. Er waren aardig wat frustraties, irritaties, leuke en minder leuke ideeën. Maar het was wel gelukt! Het verhaallijn stond aan het eind van de dag helemaal vast en iedereen was het ermee eens.

We hadden veel tegenstellingen in ons toneelstuk.


We hebben s' middags het spel gespeeld dat we eigenlijk maandagavond zouden spelen. En in de avond heb ik de workshops karaoke en stoeldansen gevolgd.

Dag 2 van een onwijs leuk kamp!

Dinsdag 30 september

  
Op dinsdag gingen we verder op de muziek in. Op wat voor locatie zou dit af kunnen spelen? Wat is de emotie die je voelt? Wat voor kleur zie je? We moesten dit opschrijven en tekenen. Het was interessant om te zien wat voor verschillende antwoorden er allemaal waren. 
De een voelde zich vrolijk en zag allerlei vrolijke diertjes, terwijl de ander zich juist depressief voelde en een begrafenis voor zich zag. 

 Ik heb de woorden verwerkt in een wordcloud.





Lied 1























Lied 2
























Lied 3

 






















Een van de twee studentencoaches had  voor elk lied een apart blad gemaakt. Op elk blad stonden er woorden die bij ons waren opgekomen. Zo hadden we een overzicht.

De opdracht voor in de middag was dat we van elk blad één woord moesten kiezen en met deze drie woorden ging je dan een toneelstuk maken. We mochten niet praten, maar wel de materialen gebruiken die we tot ons beschikking hadden.

We hadden ook nog een andere opdracht gekregen. Er was s ’avonds open podium en iedereen moest optreden. We hadden de klas in midden gesplitst. In je optreden moest je 5 woorden verwerken die we hadden gekregen. Ons toneelstuk ging over een non die uit Afrika naar Nederland vluchtte. We beelden Afrika uit met een Afrikaanse dans. Toen ze in Nederland aankwam, werd ze niet toegelaten in het asiel, want er waren nonnen die haar niet toelieten. Ze werd weggepest. Maar ze kwam gelukkig een pastoor tegen, die haar wel met open armen ontving. En als klap op de vuurpijl gingen we met zijn allen 'Oh happy day' zingen.

Deze woorden moesten wij zeker verwerken in ons stuk: pastoor, doormaken, asiel, ongastvrij en nastaren.


Volgorde in plaatje: 

 

 

Open podium was erg gezellig. We zaten heerlijk bij het kampvuur en hadden de grootste lol. Iedereen had erg zijn best gedaan en het was leuk om er naar te kijken.

Dag 1 van een onwijs leuk kamp!

 

Maandag 29 september

Toen we eindelijk aankwamen op station Nunspeet, moesten we onze koffer/tassen inleveren en gelijk beginnen met de tocht die ons zou leiden tot ons eindbestemming, namelijk het kampgebouw. Onderweg moesten we verschillende opdrachten maken, zoals een treintje maken en een liedje uitbeelden.

Jij mag raden welk lied we uitbeelden!
























Eindelijk aangekomen bij het kampgebouw, moesten we onze spullen op de kamers neer leggen en naar het amfitheater gaan. Hier zou het namelijk allemaal gebeuren. We werden welkom geheten en er werd verteld wat ons allemaal te wachten stond deze week.
                                                                                 
 












Elke klas kreeg drie kisten vol met materialen. Deze materialen mochten we gebruiken in ons toneelstuk. Onze eerste opdracht was om kennis te maken met de materialen met als bedoeling dat we zo ideeën zouden opdoen voor ons toneelstuk. We moesten met een groepje een ritme maken, daarna een schilderij uitbeelden en als laatst een toneelstuk spelen zonder woorden.
 













Na deze opdrachten hebben we niet veel meer gedaan. We hebben naar de liedjes geluisterd die in ons toneelstuk voor moesten komen en meer eigenlijk niet. Er stond een avondspel op het programma, maar omdat het regende is dat niet doorgegaan. We hebben toen met de hele klas het spel weerwolven van wakkerdam gespeeld.                                                                                                                                                                          
Elfje:                             Amfitheater
                              Toneelstuk opvoeren
                        Levend schilderij  uitbeelden
                         Geluiden van het materiaal
                                         Ritme

1, 2, 3… van niets naar iets (dag 5)

De laatste dag van de week was alweer aangebroken. MAAS stond vandaag op de planning.
Ik ben naar de voorstelling ‘Het verhaal van de getallen’ geweest. 
Maar voordat we naar de voorstelling gingen, mochten we op school ons als een echte journalist gaan gedragen. We mochten onze vragen stellen aan Sarah die bij MAAS werkt en ook betrokken is bij de voorstelling. De antwoorden die we kregen op onze vragen, konden we verwerken in de recensie die we moesten gaan schrijven over het stuk. 
Na het stuk gezien te hebben, ben ik nog met een groep 8 kind (die de voorstelling ook had gezien) in gesprek gegaan. Ze zat met een grote glimlach op haar gezicht te vertellen dat ze het een leuke voorstelling vond. Dat ze het af en toe niet helemaal in een keer begreep, maar dat het daarna dan weer goed kwam. Ik vond het leuk om te horen hoe een groep 8 kind de voorstelling vond. Je krijgt dan een ander beeld. Je bekijkt het dan van andere kanten.

Dit is het resultaat van de geschreven recensie:

1, 2, 3… van niets naar iets

Geschreven door: Michelle Dost

De MAAS is een gezelschap van makers die dans en theater maken voor kinderen en volwassenen. Het heeft twee jaar geduurd, maar het is hun gelukt. Ze hebben een nieuwe voorstelling in elkaar gezet. De voorstelling heet ‘Het verhaal van de getallen’. Het begint met een stip en in het niets is het een bits. De weg van de cijfers op toneel. Je wordt meegenomen in het ontstaan en verder ontwikkelen van de cijfers in onze wereld.

Het theaterstuk is geregisseerd door Moniek Merkx die al grote hits op haar naam heeft staan. Ze heeft o.a. gewerkt aan het stuk ‘Alleen op de wereld’ die werd bezocht door 23.00 bezoekers. En ze had lovende reacties gekregen over de animaties in Kortjakje. De pers vond dat toen: “Fantastisch vormgegeven” (Volkskrant), “Ode aan de fantasie. (..) technisch hoogstandje.” (Trouw).

Het stuk wordt gespeeld door drie acteurs: de Belgische Hanne Struyf en twee Nederlandse mannen Rutger Remkes en Rutger Tummers. Zij spelen in dit stuk nummer één, twee en drie. De animaties die voorkomen in het stuk zijn gemaakt door Wouter van Reek. De muziek is gecomponeerd door Djurre de Haan. Het idee voor het stuk kwam vanuit een boek dat Moniek Merkx gelezen had. De voorstelling is voor kinderen vanaf 8 jaar.

Het stuk begon met twee stippen op de wand. Die lichtstippen bewogen en daarbij hoorde je de stemmen van een man en een vrouw. De vrouwenstem wilde opzoek gaan naar iets nieuws en kwam ook als eerste uit de wand. Ze kwam op als nummer twee en nummer één en drie volgde. Door de voorstelling heen ontdekken de nummers verschillende begrippen zoals abstract, oneindig, perspectief, dimensionaal, verhoudingen etc. Doordat ze inspelen op de belevingswereld van het kind, blijven ze bij het stuk en leren ze ervan. Maas staat er bekend om dat ze educatieve voorstellingen maken en dat hebben ze zeker weer waar gemaakt.

De nummers begonnen met niets, maar het ging snel naar iets. De nummers zetten een goed stuk neer. De fascinatie van getallen komt goed naar voren. Je wordt meegesleurd van cijfer 1 naar verhoudingen. Van tijd naar plus. En op laatst naar het oneindige.

Door de combinatie van animatie, muziek en special effect, wordt de voorstelling levendig en uniek. Je wordt aan het denken gezet over het belang van getallen.

Deze voorstelling is zeker geschikt voor kinderen vanaf 8 jaar, maar ook voor de volwassenen. Laat je meeslepen door de fascinatie van getallen. Je gaat van helemaal niets naar iets.

MAAS
Mooie voorstelling voor kinderen vanaf 8 jaar.
Aantrekkelijke voorstelling over getallen. Hoe ze zijn ontstaan en waar we ze nu voor gebruiken.
Allerlei verschillende reacties van de kinderen. Elk kind heeft een mening over het stuk en dit maakt het zo mooi. De een begreep het helemaal en vond het leuk. Terwijl een ander kind het niet kon volgen en het daardoor niet begreep.
Super mooi decor. In het begin denk je: 'is dit het?' Maar door de technologie is het super mooi geworden en past het goed bij het stuk.